Fizyka w Quaestiones super octo libros „Physicorum” Aristotelis Jana z Głogowa

Jan z Głogowa słusznie uchodzi za jednego z twórców krakowskiej filozofi i drugiej połowy XV stulecia. Wystarczy rzut oka na same tytuły jego pism, by się przekonać, że wśród współczesnych mu uczonych zajmuje szczególne miejsce. Wśród jego pism nie ma traktatów na tematy egzegetyczno-teologiczne, zasługuje więc na uwagę tylko jako filozof. Nie studiował teologii ani prawa kanonicznego, co czyniło wiele znamienitych osobistości krakowskiego środowiska uniwersyteckiego. Jego zainteresowania naukowe oscylowały wyłącznie wokół problemów filozofi cznych, w szczególności logiki wraz z gramatyką spekulatywną, metafizyki, a przede wszystkim szeroko pojętej filozofi i przyrody, która w XV stuleciu święciła prawie same sukcesy, również na Uniwersytecie Krakowskim. I może właśnie z racji tej jednorodności naukowej Jan z Głogowa doszedł do tak poważnych rezultatów swoich badań naukowych.

Książka ta została pomyślana jako próba przedstawienia fizyki jako nauki przedstawionej w jednym z wielu dzieł Jana z Głogowa (…) jednego z wybitniejszych krakowskich uczonych z XV stulecia, żyjącego na dodatek na pograniczu średniowiecza i humanizmu  renesansowego. Z jednej strony był on jeszcze uczonym średniowiecznym, ale dostrzegał już nadchodzący nowy czas, co widać choćby w kontekście jego teorii nauki.

Stanisław Bafia
Miejsce wydania: Kraków, 2013
ISBN 978-83-64028-07-6
Wydawnictwo “scriptum”, 150 ss.