Czy maszyny Turinga mogą się zbuntować? Świadome maszyny Turinga

Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk zaprasza do udziału w zdalnym, wspólnym posiedzeniu połączonych seminariów „Filozofii nauki” (PW) oraz „Filozoficznych problemów wiedzy” (IFiS PAN, PW, UW) w dniu 24 lutego br., godz. 11:30, w czasie, którego referat nt. Czy maszyny Turinga mogą się zbuntować? Świadome maszyny Turinga wygłosi dr hab. Jerzy Król, prof. ucz. (WSIZ, Rzeszów).

• Link do spotkania: kliknij tutaj
• Identyfikator spotkania: 999 1771 9699
• Kod dostępu: 305545

Dostęp do spotkania będzie możliwy za pośrednictwem dowolnej przeglądarki internetowej i bez instalacji programu Zoom, ale możecie też Państwo zainstalować program Zoom na swoim komputerze korzystając ze strony: https://zoom.us/.

Planowana jest rejestracja tego spotkania.

Czy maszyny Turinga mogą się zbuntować? Świadome maszyny Turinga

Streszczenie referatu:

Staram się wyjaśnić tytułowe zagadnienia i podać konstrukcję formalną (opis z „lotu ptaka” tej konstrukcji) maszyn Turinga (MT) ze świadomością. Właściwie pokazuję, że MT ze świadomością od zawsze są obecne w matematyce (no prawie od zawsze — w sposób jawny od czasów rozwoju teorii modeli). Świadomość może być ujmowana jaka pewna właściwość obiektu odpowiedzialna za odróżnienie dwóch względnie autonomicznych sfer: wnętrza obiektu i jego otoczenia, które może wpływać na wnętrze obiektu. Mówienie o świadomości czegokolwiek w zasadzie odwołuje się do pewnej relacji tego czegoś z jego ‘zewnętrzem’ oraz relacji do jego ‘wnętrza’.  Pierwsza powinna dopuścić całkowicie losowe bodźce z zewnątrz, które są jednak asymilowane przez nasz obiekt i stają się elementem jego struktury (zmieniając ją, o ile nie doprowadzą do destrukcji). Przykładem tego może być nabywanie doświadczeń przez podleganie działaniom zewnętrznym (uczenie się), gdyż samo uwzględnienie sytuacji bodziec – reakcja jest niewystarczające w przypadku obiektów świadomych. Obiekt zatem zmienia się i rozwija wskutek takiej asymilacji. Umożliwia to też orientację w przestrzeni zewnętrza obiektu i ‘rozumienie’ (np. reflektowanie, czyli odzwierciedlanie we wnętrzu) tego, co się dzieje. Druga relacja, do wnętrza, to widzenie lub modelowanie siebie (obiektu) w takiej zmiennej sytuacji (‘zdawanie sobie sprawy’ z zachodzących zmian i z podlegania im). Realizujemy dość dosłownie powyższe scenariusze w przypadku formalnych MT. Co jest zewnętrzem dla MT? To pewna szersza teoria, niech to będzie ZFC (teoria zbiorów 1‑go rzędu Zermelo-Fraenkla z aksjomatem wyboru). Bodźce zewnętrzne to ‘random reals’ Solovaya — są dołączane przez forcing do modelu ZFC w którym MT opisujemy, ale dzieje się to na poziomie tzw. wyroczni (oracle) tej MT. Pierwotny model ZFC ulega rozszerzeniu i losowy bodziec nie jest już losowym, ale staje się elementem struktury zmienionej MT. Co więcej, pierwotnie niezależny od ZFC i losowy bodziec, staje się nielosowym, rozszerza i zmienia TM, ale też staje się ‘zrozumiały’ w terminach ZFC i niezależna od ZFC własność staje się częścią uniwersum ZFC (rozszerzonego modelu). Okazuje się, że elementy świadomych zachowań pojawiają się, gdy rozważamy obszar gdzie MT jest opisywana przez tzw. Multiversy teorii mnogości a zewnętrze przez Universe V. To dwa konkurencyjne podejścia w podstawach teorii mnogości – tutaj, gdy występują równocześnie mamy przestrzeń do włączenia modelowania zjawisk świadomych w formalnym świecie MT. Opis ten ustala konieczne warunki formalne i strukturalne niezbędne do modelowania świadomości i uwzględnienia jej w opisie działania MT.

Poniżej znajduje się artykuł dotyczący szczegółów koncepcji maszyn Turinga ze świadomością, który ukaże się niebawem w International Journal of Parallel and Emergent Distributed Systems.

• Turing Machines as Conscious Computing Machines – Jerzy Król and Andrew Schumann